Czym oddychają Szwedzi

Po pierwsze - w Szwecji jest zima, kiedy jedziemy z Anną na rowerze, ona śpiewa I feel it in my fingers, I feel it in my toes, winter is all aroud me... itd, bo rzeczywiście jest jakieś minus jeden, a do tego wilgotnawy wiatr 30 km/h. Kiedy zjeżdżamy z górki, skarży się, że boli ją gardło, bo nie umie oddychać tylko nosem. Wnioskuję, że ludzie północy, do których się w tym momencie zaliczę, od maleńkości przyuczają się do oddychania nosem, jak katalońskie dzieci uczą się trzepać jajko na omlet - wchodzi to w zakres umiejętności koniecznych do przetrwania w danym klimacie, w danym kręgu kulturowym, w określonej społeczności (nie wiem, czy to prawda, ale podobno trzepanie jajka jest jedną z pierwszych rzeczy, których katalońskie dziecko uczy się po wejściu do kuchni).

Jest więc nieco chłodno, ale Szwedki nie rezygnują z krótkich spódniczek, cienkich rajstopek, lekkich pepegów. Tak, jest minus jeden do minus trzech, a one chodzą w takich trampeczkach, w jakich polskie dzieci pomykają po drewnianych parkietach szkół podstawowych.

Po drugie. Już po naszej prezentacji. Oddałyśmy więc projekt, aczkolwiek dano nam jeszcze dwa tygodnie na poprawienie go i ponowne oddanie. To nasz model:



Po kolejne. Nie wiem, czy widzieliście mój pokój po remoncie w pełnej krasie. Jest trochę bałaganu.

To część łóżkowa:



To moje biureczko pod oknem:



Jak widzicie, wszystko jest zmrożone szwedzkim światłem, bo chociaż jest południe słonecznego i prawie bezchmurnego dnia (tj mniej niż 70% zachmurzenia...), wszystko jest szaro-niebieskawe w odcieniu. To są właśnie te qualities of nordic light, którymi tak się podniecał nasz profesor od Nordic Architecture. Pozdro dla wszystkich grzanych słońcem w cieplejszych barwach.